«
کرشمه سیاسی» را هم باید وارد گفتمان سیاسی در عرصه انتخابات کرد. حال این
انتخابات، ریاست جمهوری باشد یا مجلس شورای اسلامی، تنها تفاوت آن در حد و
اندازه آن ناز سیاسی است که آن هم بستگی به کاندیدای مورد نظر البته
انتخابات ریاست جمهوری یا مجلس دارد.
انتخابات ریاست جمهوری خب از اهمیت بیشتری برخوردار است و در قبال انتخابات مجلس باید ناز سیاسی بیشتری خرج کرد.
هستند افرادی که اگر قصد آمدن به عرصه انتخابات ریاست جمهوری را داشته باشند رک و صریح بگویند میآییم یا نه؟
اما
در این میان شخصیتهای دیگری هم دیده میشوند که دو به شک ماندهاند
بیایند یا نه؟! همین دو به شک ماندنشان هم خود مزیتهایی دارد.
مهمترین
مزیت آن مطرح شدن نام آن شخص در فضای انتخاباتی است. همین که یک روز
بگویند هنوز تصمیمی درباره آمدن یا نیامدن نگرفتهام و روز دیگر بگویند که
در حال بررسی هستم و یا اینگونه مطرح کنند که احساس تکلیف کنم میآیم؟!
کفایت میکند که نام آنها در رسانهها باشد و مانور بیشتری در صحنه سیاسی
کشور در آستانه انتخابات بدهند.
این اتفاق در هر دو طیف سیاسی دیده
میشود. اصلاحطلبان البته بلاتکلیفتر از اصولگرایان هستند. جناح
اصلاحطلب هنوز نتوانسته با خود کنار بیاید چه برسد به اینکه بتواند با
نظام و قانون کنار بیاید که اصلا در انتخابات شرکت بکند یا نکند؟!
به
همین خاطر است که هر چند دکتر عارف به عنوان کاندیدای اصلاحطلبان مطرح شده
و خود نیز این موضوع را اعلام کرده معتقد است که اگر میخواهد وارد
انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم شود باید قواعد بازی رعایت شود
علیالاصول باید با حمایت این اردوگاه بیاید.
جالب است که اصلاحطلبان
اردوگاه رقیب را اردوگاه بههم ریختهای میدانند و اعتقاد دارند که
اصولگرایان قرار نیست با هم کنار بیایند. این اعتقاد اصلاحطلبان را عارف
کاندیدای احتمالی اصلاحطلبان گفته است.
هر چند این آشفتگی در اردوگاه
اصلاحطلبان به مراتب بیشتر است. مهمترین دلیل آن هم به این خاطر است که
جریان اصلاحات دچار بحران و خلاء رهبری است. این خلاء رهبری باعث شده است
که در اظهار نظرات این طیف تشتت و چندگونهگویی رواج یابد و هر کدام که
خود را بالاتر میداند اظهار نظر مهمتری را مطرح کند. به همن خاطر است که
هر چند تلاش میشود که وحدت اصلاحطلبان به رخ کشیده شود اما با وجود این
فضا چنین چیزی اکنون وجود ندارد و بعید است که بتوان در فرصت باقی مانده
این اتفاق را پیشبینی کرد.
به غیر از عارف، نجفی نیز یکی از گزینههای
اصلاحطلبان است که البته هنوز خود را به عنوان کاندیدا معرفی نکرده، شاید
بتوان گفت چراغ خاموش نجفی با چراغ روشن عارف در اردوگاه اصلاحات سیاستی
باشد که آنها پیگیری میکنند. اما این طیف هیچگاه با دو یا چند کاندیدا
وارد رقابت انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم نخواهد شد. چون در سال ۸۴
تجربه تلخ چند کاندیدایی را چشید.
اما از آن سو اصولگرایان هستند که قصد دارند این بار خود ریاست جمهوری را به دست بگیرند.
اکنون
سه گزینه در میان اصولگرایان مطرح است: ۱-علیاکبر ولایتی ۲-محمدباقر
قالیباف ۳- حداد عادل. البته گزینههای دیگری در اردوگاه اصولگرایان مطرح
هستند مانند محسن رضایی، پورمحمدی، حتی علی لاریجانی گرچه وی چند بار
نامزدی خود را تکذیب کرده است. با این اوصاف سه نفر اول شانس بیشتری برای
انتخاب شدن خواهند داشت.
حبیبالله عسگراولادی دبیرکل جبهه پیروان خط
امام و رهبری در این باره معتقد است؛ ائتلاف ۲+۱ انتظارات ما را برای حضوری
فعال در انتخابات ریاست جمهوری برآورده نمیکند زیرا معتقدیم تعداد بیشتری
باید حضور پیدا کنند.
چندی پیش اخباری از تشکیل ائتلاف ۱+۲ اصولگرایان
منتشر شد و برخی جلسه ولایتی، قالیباف و حداد عادل را تحت عنوان این
ائتلاف رسانهای کردند، غلامعلی حداد عادل در این زمینه میگوید: هدف اصلی
ما وحدت اصولگرایان است، عنوان ۱+۲ ساخته روزنامههاست. کسانی که
نمیخواهند وحدت حاصل شود، این نمایشنامه را درست کردهاند.
علیاکبر
ولایتی به عنوان نماینده این سه نفر به دیدار آیتالله یزدی دبیر جامعه
مدرسین حوزه علمیه قم رفت و محمدرضا باهنر دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین هم
از دیدار ولایتی، قالیباف و حداد عادل با آیتالله مهدویکنی، جنتی و
عسگراولادی خبر داده و گفته بود؛ عسگراولادی در این دیدار پیشنهاد اضافه
شدن ۸ نفر به این جمع را داده است.
این جمع هر چند قرار است کارهای
هماهنگی در اردوگاه اصولگرایان را بر عهده داشته باشد اما هر یک از آنها
پتانسیل بالایی برای کاندیداتوری دارند.
در این فضای سیاسی و انتخاباتی
کشور هستند افرادی که بتوان روی آنها به عنوان کاندیدای مطرح حساب باز کرد
اما شاید شرایط حساس انتخابات آینده آنها را کمی محتاط کرده تا با وسواس
خاصی در این عرصه گام بگذارند.
هر چند اصولگرایان با تبری از فتنهگران
و انحرافیون که دو تیغه قیچی هستند توانستهاند محور انتخابات را در دست
بگیرند، نباید از نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آینده نگران باشند چون پیروز
این انتخابات به احتمال زیاد یکی از کاندیداهای این طیف خواهد بود.
منبع:سیاست روز