یکی از سنتها و آئینهای عزاداری در هندوستان گذر از میان گودالی از آتش گداخته با پای برهنه است که این آئین داستان و حکایتی بس شگفت دارد. مردم یکی از شهرهای هند هر ساله برای عزاداری جمع میشدند و دستجات عزاداری راه میانداختند. روزی گروهی از مخالفان خواستند تا در راستای مخالفت با عزاداری برای امام حسین(ع) این حرکت بزرگ مسلمانان را مختل سازند. از این رو در مسیر حرکت عزاداران آتشی بزرگ از هیزم بر افروختند تا ایشان نتوانند از این مسیر به سمت حسینیه خود بروند.
هنگامی که پیشگامان دستجات عزادار به منطقه رسیدند خود را با انبوهی از هیزمهای آتش گرفته و شعلههای فروزان آتش مواجه دیدند. اگر میخواستند برگردند نظم دستجات پشت سر ایشان به هم میریخت و اگر پیش میرفتند میبایست از میان آتش بروند. پیشگامان با خود گفتند:
ما همیشه میگفتیم ای کاش در کربلا بودیم و جان خود را فدای امام حسین(ع) میکردیم، اکنون فرصتی است تا خود را همانند خیمههای سوخته اباعبدالله و کودکان و زنانی که در میان شعلههای آتش خیام به این سو و آن سو میدویدند و میسوختند، به درون آتش بزنیم. پس حسین گویان خود را به درون شعلههای آتش زدند ولی دیدند که هیچ آسیبی ندیدند.
پس همگان به سلامت با حسین گویان از درون شعلههای آتش آن خیابان گذشتند و خود را به حسینیه رساندند. پس از آن هر ساله به یاد آن روز، شیعیان گودالی حفر میکنند و آن را از هیزم پر کرده و روی گداختههای سوزان گام میگذارند و حسین گویان به سلامت از میان آن میروند. این در حالی است که شعلهها و گرمای سوزان آتش، اجازه نمیدهد کسی به آن نزدیک شود، ولی حسین گویان عاشورایی به سلامت از میان آن میگذرند بی آن که پای آنان آسیبی ببیند و بسوزد. اکنون پس از یک سده هنوز هم شیعیان هند با پای برهنه روی آتش گداخته میدوند و فریاد یا حسین سر میدهند و جالب است که آنان گزندی از آتش نمیبینند و حتی پاهایشان هم تاول نمیزند.
تاسوعا و عاشورا
عزاداریهای محرم شیعیان هند، در ایام تاسوعا و عاشورا شور و حال قابل توجهی دارد. در این زمینه، عزاداریهای شیعیان شهرهای امروهه، دهلی، لکهنو و سرینگر، از شهرت بیشتری برخوردار است. شمار مردم حاضر در عزاداریهای شهر دهلی، به اندازهای است که موجب ترافیک سنگین در برخی از خیابانها و معابر پایتخت هند میشود. عزاداریهای روز عاشورای پایتخت هند، از صبح زود شروع و تا عصر ادامه دارد. یکی از پایگاههای عمده این عزاداران، مسجد جامع مشهور و تاریخی دهلی است که در منطقه دهلی قدیم واقع شده است. انبوه عزاداران زن و مرد و پیر و جوان شهر دهلی به خیابانها میآیند. عزاداران شهر دهلی، علمهای سبز رنگی را حمل میکنند که روی آنها عبارت «حسین» نوشته شده است. همچنین برخی از عزاداران، پرچمهای کوچک سبز رنگی را که حاوی عبارت «یا حسین» است، بر پیشانی شان میبندند. افزون بر این، عزاداران دهلی «امام بارههای» تزئین شده ای را روی چرخهای دستی کوچک قرار داده و در برخی از معابر حرکت می دهند. زینت زیبای این امام بارهها، مایه جلب توجه افزونتر عابران به عزاداری مسلمانان میشود.